„Sweet Home Sweet: Opowieść o ocaleniu, pamięci i powrotach”
Wystawa czasowa w Żydowskim Muzeum Galicja
Szkolenie dla przewodników
Sobota, 2 października 2021
12 października 2021 w Żydowskim Muzeum Galicja została otwarta nowa wystawa czasowa: „Sweet Home Sweet: Opowieść o ocaleniu, pamięci i powrotach”. Jest to wystawa poświęcona trzem pokoleniom rodziny Oresów i ich stosunkowi do Polski – nie tylko opowiada historię życia ocalałego z Holokaustu krakowianina Ryszarda Oresa, ale także pozwala zagłębić się w kwestie przekazywania z pokolenia na pokolenie pamięci i narracji o Holokauście.
Program szkolenia:
10:00 Powitanie uczestników i wprowadzenie
10:30 Spotkanie z Adamem Schorinem, wnukiem Ryszarda Oresa
11:30 Zwiedzanie wystawy „Sweet Home Sweet: Opowieść o ocaleniu, pamięci i powrotach”
12:30-13:30 Przerwa
13:30 Zwiedzanie wystawy „Dziesięć polskich miast – dziesięć żydowskich historii”
Informacje:
Szkolenie odbędzie się w Żydowskim Muzeum Galicja, ul. Dajwór 18.
Udział w szkoleniu jest nieodpłatny.
Uczestnicy otrzymają zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.
Aby zapisać się na szkolenie, prosimy o kontakt z Weroniką Biłas: weronika.bilas@galiciajewishmuseum.org
O wystawie:
Oskar Ryszard Ores urodził się w Krakowie w 1923 roku w zasymilowanej żydowskiej rodzinie. Jego ojciec wykonywał różne zawody, a rodzina matki posiadała w Krakowie wytwórnię koszernej kiełbasy. Podczas II wojny światowej Ryszard trafił wraz z matką i siostrą do krakowskiego getta. W lutym 1943 roku został przeniesiony do pobliskiego obozu pracy przymusowej w Płaszowie. W ostatnich miesiącach wojny był więźniem trzech kolejnych obozów koncentracyjnych: Sachsenhausen, Flossenbürga i Dachau, w którym został wyzwolony w kwietniu 1945 roku. Ryszard był jedyną osobą z rodziny, która przeżyła. Po wojnie dochodził do siebie w szpitalu prowadzonym przez amerykańską armię, później studiował medycynę w Bernie w Szwajcarii. Wyemigrował do Nowego Jorku w 1955 roku. Ale nigdy nie zapomniał o Polsce. Po wojnie Ryszard podtrzymywał więzi z Polską, często wracał i pozostał w kontakcie z przyjaciółmi z Krakowa, wśród których byli bohaterowie krakowskiego getta, m.in. Julian Aleksandrowicz i Tadeusz Pankiewicz. W Nowym Jorku zbierał fundusze na wyposażenie medyczne dla kliniki w Krakowie, a także – wraz z Fundacją Ronalda Laudera – na renowację i porządkowanie miejsc związanych z dziedzictwem żydowskim w tym mieście. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, Krzyżem Armii Krajowej i Krzyżem Oświęcimskim. Był także wśród konsultantów filmu „Lista Schindlera”, jako że w filmie przedstawionych zostało wiele miejsc, w których przebywał w czasie wojny.
Choć Ryszard zmarł w 2011 roku, drugie i trzecie pokolenie jego rodziny pozostało zaangażowane w życie żydowskie w Polsce. Jego córka Michelle jest związana z krakowską społecznością żydowską i działaniami na rzecz ochrony dziedzictwa żydowskiego w Polsce. Jeden z jej synów, Adam, mieszka w Polsce od 2017 roku, w swojej pracy koncentrując się na żydowskiej historii i dziedzictwie. Wielu innych członków rodziny zbudowało własne relacje z Polską i własne rozumienie Holokaustu. Wielu polskich ocalałych z Holokaustu i ich potomków ma rzecz jasna określony obraz Polski, który w dużej mierze bazuje na wspomnieniach z dzieciństwa rodziców i dziadków oraz na horrorach wojny. Rodzina Oresów, poprzez swoje trwałe zaangażowanie w Polsce, zbudowała z tym krajem nieco inną relację, która – choć pozostaje mocno skoncentrowana na Holokauście i rodzinnej historii – zaowocowała silnymi więziami z Polską oraz z odbudową życia żydowskiego w Polsce.
Wystawa opowiada historię o tym, jak jedna rodzina zbudowała własne silne więzi z krajem pochodzenia, wciąż żyjąc z bólem i traumą Holokaustu. Stawia też istotne pytania o wzajemne relacje pomiędzy Polakami a żydowskimi ocalałymi i ich rodzinami, mając na celu zrozumienie tych współczesnych związków.