Czy spotkamy się jeszcze? | Will we meet again?

Projekt przygotowany przez: VI Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa we Wrocławiu oraz Makif Gimel Heamit w Rishon Letzion.

Praca nad filmem była przestrzenią, w której młodzież z obu krajów mogła wyrazić emocje związane z Zagładą, wojną, cierpieniem, ale też w pewien sposób je przepracować. Szczególnie było to ważne dla młodzieży polskiej w kontekście ostatnich wydarzeń za wschodnią granicą Polski, wojny w Ukrainie. Młodzież chciała zwrócić uwagę na brak ciągłości, na zaburzenie piękna i młodości przez coś, co nie jest normalne, naturalne – tak określają wojnę. Jednocześnie mogła mówić o sobie i o tym, że jest nadzieja na lepszy świat. Połączenie elementów fikcyjnych i dokumentalnych było osadzeniem w przeszłości, zaakcentowaniem, że trzeba o historii pamiętać, ale też spojrzeniem na to, co uniwersalne i mówieniem własnym językiem o emocjach. Praca nad projektem z wykorzystaniem sztuki -obrazu, słowa, muzyki, pozwalało zaangażować wszystkie zmysły i wyrazić to, co nosi w sobie młody człowiek, a co nie zawsze jest w stanie zwerbalizować. Jednocześnie pozwoliło to młodzieży wykorzystać wszystkie swoje zasoby i zbudować relacje. Wspólne rozmowy polsko-izraelskie pokazały, że więcej łączy niż dzieli, a film stał się uniwersalnym komunikatem.

„Emocje są uniwersalne. Strach, gniew, miłość, to czuje każdy”. (Marcelina VI LO Wrocław)

„Chcemy szukać tego, co nas łączy. Łączy nas historia i emocje”. (Ola VI LO Wrocław)

„Chcieliśmy użyć muzyki, obrazu i poezji, ponieważ sztuka najlepiej może oddać to, co czujemy w kontekście przeszłości i dzisiejszej sytuacji w Ukrainie”. (Hania VI LO Wrocław)

„Naszą pracą chcieliśmy pokazać, że szanujemy historię, jednocześnie chcemy tworzyć własną przyszłość, w której nie ma miejsca na wykluczanie. Teraz jest to jeszcze ważniejsze, bo widzimy, co się dzieje za naszą wschodnią granicą. Ta potrzeba spojrzenia w przyszłość i nadzieja na lepszy świat jest najważniejszą ideą tego projektu”. (Maksym VI LO Wrocław)